2012-03-16

Znani? Nieznani? – Stąd / wywiad z panem Jerzym Tomczukiem

- Co skłoniło Cię do zostania leśnikiem?

- Chyba z każdym człowiekiem tak się dzieje, że zainteresowania i marzenia o przyszłości kształtują się w człowieku od najmłodszych lat. Urodziłem się i wychowywałem na Kolonii Stasin w miejscu szczególnie malowniczym wśród pól i łąk. Przyrodą interesowałem się od dziecka. Kiedy podrosłem, chodziłem z mamą do lasu kurowickiego i tam zaczynały się moje pierwsze kontakty z lasem. Później moja rodzina przeprowadziła się do Sabni i tam swoje zainteresowania skierowałem ku rzeczce Cetynii. Łowiłem ryby, obserwowałem ptaki. Jednocześnie bardzo boleśnie przeżyłem zniszczenie fauny tej rzeki poprzez wypuszczenie do niej ścieków z cukrowni.

Już w szkole podstawowej wykonywałem prace ilustrujące  moje marzenia o zawodzie leśnika. 

-  Jakie były kolejne etapy realizacji tego wyboru?        

- Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Sabniach, ze względu na sytuację rodzinną, miałem  zostać rolnikiem. Pracę w gospodarstwie zresztą też lubiłem. Jednak po dwóch latach  rozpocząłem naukę w Technikum Leśnym w Białowieży w systemie zaocznym. Kiedy pojechałem tam i zobaczyłem piękne szkolne budynki, uczniów w zielonych mundurach, to poczułem żal, że nie jestem tu z nimi na codzień. Po czterech latach nauki otrzymałem tytuł Technika Technologa w specjalności leśnictwo i 1 lipca 1971 roku rozpocząłem pracę w Nadleśnictwie Sokołów. Pracowałem na różnych stanowiskach: jako leśniczy lasów niepaństwowych,  technolog i leśniczy leśnictwa Kurowice, ale najdłużej pracuję w biurze Nadleśnictwa w dziale technicznym, gdzie  obecnie jestem specjalistą do spraw użytkowania lasu, łowiectwa  i BHP. 

- Na czym polega Twoja praca ?

- W początkach mojej pracy całą dokumentację sporządzano ręcznie i wymagało to dużo żmudnej i dokładnej pracy. Obecnie każdy leśniczy jest wyposażony w osobisty mini komputer. Lasy Państwowe  korzystają ze specjalnego Systemu Informatycznego Lasów Państwowych (SILP), do którego  wszystkie informacje są szybko zdalnie przesyłane i przetwarzane. Ja właśnie zajmuję się przetwarzaniem tych danych przesyłanych przez leśniczych.

Poza tym sporządzam roczne plany pozyskania drewna i sprawdzam ich wykonanie, analizuję zgodność  wykonania wszystkich zabiegów pielęgnacyjnch (trzebieży) oraz zrębów z dziesięcioletnim planem urządzania lasu, bo taki  obowiązuje w lasach państwowych.  Ponadto prowadzę całość spraw związanych z łowiectwem oraz z bezpieczeństwem i higieną pracy. Ważną częścią moich zawodowych obowiązków jest też edukacja przyrodniczo-leśna dzieci i młodzieży.

 

- Jakie cechy charakteru powinien posiadać kandydat na leśnika?

- Powinien przede wszystkim kochać przyrodę i rozumieć ją, być obowiązkowy i systematyczny oraz musi mieć poczucie wielkiej misji, odpowiedzialności za powierzony  wielki  skarb przyrody, jakim są nasze lasy. Obecnie w leśnictwie pracują ludzie w większości po ukończonych wyższych uczelniach  i są znakomicie przygotowani do pełnienia zawodu. Polskie leśnictwo jest wzorcowe w UE. W ubiegłym roku w naszym Nadleśnictwie  gościła delegacja leśników z Niemiec, którzy podziwiali nasze osiągnięcia.

- Czy po wielu latach pracy jesteś zadowolony z wyboru drogi zawodowej?

- Tak, jestem zadowolony. Mogę rozwijać swoje zainteresowania przyrodnicze, robię to, co lubię i, jak powiedział mój kolega „jestem szczęśliwy i jeszcze mi za to płacą”.

- Czy Twoja praca daje Ci  satysfakcję?

- Myślę, że każda dobrze wykonana praca daje zadowolenie. A wracając do mnie… Kiedy jestem w miejscach,  gdzie pielęgnowałem drzewostany czy prowadziłem nowe nasadzenia i widzę to piękne pokolenie lasu, to naprawdę jestem szczęśliwy. Kiedy mnie już nie będzie,  inni będą z tego korzystać.

- Wiem, że gościsz na spotkaniach w szkołach…

- Zajmując się edukacją przyrodniczo – leśną muszę ciągle poszerzać swoją wiedzę. Staram się nawiązywać z uczestnikami spotkań dobry kontakt oraz podzielić się swoją skromną wiedzą o lesie, zwierzętach, ochronie środowiska. Wspólnie oglądamy ciekawe filmy przyrodnicze, prezentuję  zdjęcia i eksponaty. Wyjeżdżamy też w teren, oglądamy ciekawe drzewostany, pomniki przyrody, Szkółkę  Leśną, miejsca w lasach  związane z naszą tragiczną przeszłością. Edukacja ta jest bardzo ważna. Widzę, że młode pokolenie potrzebuje takiej wiedzy, jest bardzo zainteresowane. Oceniając takie spotkania sądzę, że zaszczepiam dzieciom miłość do przyrody i wierzę, że  będzie mniej śmieci w lasach i nasze środowisko naturalne będzie coraz piękniejsze.

- Jakie są twoje marzenia, plany związane z zawodem leśnika?

- Do emerytury pozostało mi 4 lata. Jednak jak obserwuję absolwentów wyższych uczelni, zdolnych, wspaniałych ludzi, którzy po skończonym stażu muszą odejść, bo  nie ma dla nich pracy, to ja już chciałbym odejść na emeryturę, aby zwolnić im miejsce. Ale kiedy odejdę z pracy, nie rozstanę się z lasem i przyrodą; będę polował, fotografował, łowił ryby, a leśnikiem będę czuł się całe życie.  Kiedy zaś zakończę swój żywot, to chciałbym być pochowany w zielonym mundurze, z gałązką jedliny i  przy dźwiękach rogu myśliwskiego. Natomiast zamiast betonowego nagrobka – mieć kamień polny i zielony jałowiec, gdzie ptaki założą swe gniazda.

- To daleka perspektywa, bo przecież ludzie lasu są długowieczni. A bliższe marzenia?

-Marzę, aby lasy były już zawsze czyste i zdrowe, a ich szum i ptaków śpiew  dostarczały ludziom dużo odpoczynku,  radości  i żeby wody były czyste – pełne życia a człowiekowi żyło się spokojniej.

-Życzymy sobie tego wszyscy. A jakie są inne twoje  zainteresowania?

Łowiectwo jako nieodłączny element leśnictwa. Czym jest dla mnie łowiectwo? Odwołam się tutaj do myśli Stefana Badeniego, wielkiego przyrodnika i myśliwego okresu międzywojennego, który część swojego życia  przepracował i polował na naszych cudownych Kresach Wschodnich, nad Dniestrem: „Jedną z cech myśliwego jest jego zżycie się z przyrodą. Hołdując instynktom łowieckim obcuje z nią nieustannie, podziwia jej czar w coraz to  innej szacie i wiąże  z nią  swoje nadzieje i swoje obawy, doznaje jej gniewu, ale częściej uśmiechu i łask. Poznawszy ją, musi pokochać. Myślistwo jest błogosławionym pośrednikiem między pięknem przyrody a człowiekiem”.

Czym więcej obcuję z przyrodą, tym bardziej dostrzegam wszędzie to Wielkie Dzieło Stworzenia Bożego.

 Czytam też książki traktujące o przyrodzie i czytelnikom Wieści Sokołowskich pragnę polecić między innymi takie pozycje: „Rok myśliwego” Włodzimierza Korsaka, „Moje przygody łowieckie” Juliana Ejsmonda, „Soból i panna” Józefa Weyssennhofa, „Szczęśliwe dni” Stefana Badeniego czy powieści Marii Rodziewiczówny.

Inne moje zainteresowania to konie i psy, ale brakuje czasu i sił na rozwijanie wszystkich zainteresowań.

-A  jakie zwierzęta można spotkać w naszych lasach ?

- Fauna  naszych lasów jest coraz liczniejsza. Przybywa zwierzyny grubej. Mamy około 100 łosi, 200 jeleni, 2000 saren i kilkaset dzików. Ponadto występują lisy, jenoty, borsuki, kuny, tchórze, wydry, piżmaki, norki amerykańskie, dużo jest bobrów oraz innej drobnej zwierzyny. Żyją też  dziesiątki gatunków ptaków. Mamy też stanowiska lęgowe bielika, orlika krzykliwego i bociana czarnego.

- Naprawdę!? Bielik u nas? Gdzie?    

-  Te trzy w. w. gatunki objęte są ścisłą ochroną gatunkową i ich stanowiska lęgowe objęte są ochroną strefową i ze względu na  bezpieczeństwo i spokój nie podaje się lokalizacji gniazd do publicznej wiadomości.

 

-Jak przedstawia się stan   lasów w Sokołowskim Nadleśnictwie ? Ile procent powierzchni zajmują?

  - Stan lasów w naszym nadleśnictwie jest dobry. Lasy państwowe zajmują powierzchnię 7 tyś ha. a lasy niepaństwowe około 20 tys. ha, co stanowi łącznie 23 % powierzchni obszaru działania nadleśnictwa. Co roku przybywa terenów zalesianych w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Jest to bardzo korzystne i rolnicy chętnie zalesiają słabsze gleby.

 

- Dlaczego tak ważne jest, aby lasy państwowe pozostały państwowe.

- Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe jest jednostką samowystarczalną i samofinansującą się. Tylko w taki sposób Lasy mogą prawidłowo dysponować i zarządzać wypracowanymi środkami, realizując wszystkie podstawowe zadania wynikające z  uwarunkowań wynikających z całokształtu prowadzenia gospodarki leśnej. Jest to model wypracowany i sprawdzony od ponad 90 lat, a wszelkie zmiany z zakresu finansowania mogą zagrażać prawidłowemu funkcjonowaniu Lasów Państwowych.

- Co najbardziej zagraża polskim lasom?

- Największym zagrożeniem dla polskich lasów są pożary i huragany. Pojawiają się też  poważne szkody od masowo występujących szkodników owadzich – dlatego też lasy objęte są stałym monitoringiem  przez specjalną jednostkę Lasów Państwowych, Zespół Ochrony Lasu. 

- Co jeszcze chciałbyś powiedzieć czytelnikom Wieści Sokołowskich?

- Pozdrawiam serdecznie wszystkich czytelników i zapraszam do naszych lasów na odpoczynek, a już wkrótce na grzyby i owoce runa leśnego oraz zachęcam do poznawania naszej przyrody i przeszłości. W Leśnictwie Przeździatka polecam „Siwy dąb”, pamiętający tragiczne wydarzenia z czasów powstania styczniowego, na Wyrębie pomnik ku pamięci 9 żołnierzy podziemia niepodległościowego zamordowanych przez władze komunistyczne, w Leśnictwie Kurowice na Wymysłach pomnik poległych partyzantów 6 Brygady Wileńskiej AK, na Stasinie monument upamiętniający 9 mieszkańców tej miejscowości zastrzelonych przez Niemców, pod Paulinowem pomnik legendarnego „Wichury”, w leśnictwie Holendernia rośnie bardzo okazały świerk „Król Puszczy”, jest też krzyż ku pamięci poległego dowódcy oddziału  sztabowego AK Lucjusza Gawrysia ps. „Ryś” i wiele innych ciekawych miejsc godnych uwagi. Do zobaczenia w lesie.

- Dziękuję za rozmowę.

Rozmawiała Jadwiga Ostromecka

 

« wróć | komentarze [5]