2013-09-20
Znani? Nieznani? - Stąd
c.d. wywiadu z Dagmarą Danilczuk
- Wiem, że dla uczestników ważny był religijny charakter wyjazdu.
- Wiem, że dla uczestników ważny był religijny charakter wyjazdu.
- Z racji Roku Wiary pojechaliśmy umocnić naszą religijność. Zawsze mamy ze sobą książkę do lektury i rozważań, w tym roku były to „Opowieści pielgrzyma” - zapis duchowych przeżyć prostego człowieka, wyznawcy prawosławia. My podążaliśmy jakby dosłownie jego śladami – czytaliśmy, że był w Ławrze Poczajewskiej i zaraz tam dotarliśmy. Ten wyjazd był źródłem wielu duchowych przeżyć, nakręcił w dobrym kierunku, dużo było rozmów na temat wzajemnej pomocy, akceptacji, samotności, odrzuceniu zbytnie przywiązanie do rzeczy materialnych, prawdziwej wolności i radości.
- Podróżowaliście po dawnych polskich Kresach Wschodnich, więc zapewne spotykaliście Polaków?
- Tak. W pewnej miejscowości, gdzie nocowaliśmy na plebanii, Polak ocalały z rzezi wołyńskiej opowiedział nam przerażające historie tych Polaków, którzy w okrutny sposób zginęli w czasie
II wojny światowej z rąk Ukraińców oraz Ukraińców mordowanych przez rodaków za kontakty z Polakami. Byliśmy w szoku, bo o takich rzeczach w telewizji się nie usłyszy. Poznaliśmy też trudne życie mieszkających tam naszych rodaków, szczególnie katolików. Wszyscy byli niesłychanie gościnni, gorliwi religijnie i życzliwi. My, ubodzy pielgrzymi na rowerach, nie głodowaliśmy mimo kłopotów z zaopatrzeniem. Zdarzało się też, że nie musieliśmy rozkładać namiotów, bo przyjmowano nas w domach. Gościnnie zostaliśmy przyjęci w Lidzie przez grekokatolickiego księdza, który w Drohiczynie kończył seminarium. Tam też spotkaliśmy się z przedstawicielem Polaków na Białorusi. Serdecznie przyjęto nas na Litwie u znajomych ks. Roberta, wiele serca otrzymaliśmy też od Polaków spotkanych przypadkowo.
- Które miejsca i wydarzenia zapamiętałaś szczególnie?
- Pobyt w Pińsku, w katedrze, mszę na Białorusi z tłumem naszych rodaków, nocleg w gościnnej plebanii w Baranowiczach, imponujący dawny pałac w Nieświeżu. Wygląda on wspaniale mimo burzliwej przeszłości. Na szczęście od 2005 roku, dzięki wielkim wysiłkom m.in. Polaków, ta dawna siedziba rodu Radziwiłłów (oraz kościół z ich kryptami) została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO i w dużym stopniu odrestaurowana. Odwiedziliśmy też siostry nazaretanki w Nowogródku. Wspólnota liczy teraz 14 sióstr, następczyń tych 11 rozstrzelanych przez Niemców w 1943 roku i beatyfikowanych przez Jana Pawła II. Oddały życie za wcześniej aresztowanych. W Nowogródku, w kościele farnym, gdzie był chrzczony Adam Mickiewicz, mieliśmy Mszę Świętą, Podobnie było na Ukrainie w Krzemieńcu w kościele, gdzie został ochrzczony Juliusz Słowacki. No i zakończenie pielgrzymki – Msza w Ostrej Bramie.
- Czy zauważyłaś różnice między Białorusią a Litwą?
- Zdecydowanie, różnicę widać chociażby w architekturze. Nie ma drewnianych chatynek pomalowanych na niebiesko, lepsze drogi. W ogóle drogi, nawet te główne, szczególnie na Ukrainie są w strasznym stanie.
- W tym roku spotkałam cię na Jasnej Górze wśród sokołowskich pielgrzymów.
- Tak, kilkakrotnie szłam w Pieszej Pielgrzymce Drohiczyńskiej.
- Wiem, że uczestniczyłaś też w spływach kajakowych.
- Pływaliśmy jako członkowie KSM-u z ks. Robertem Grzybowskim po Liwcu, Bugu i Narwi. To było kilka lat temu. Teraz też czasami spotykamy się na kajakach.
- Co chciałabyś powiedzieć czytelnikom Wieści Sokołowskich na podsumowanie naszej rozmowy?
- Takie wyjazdy służą umocnieniu ducha, chociaż oczywiście ważny jest też wątek turystyczny i pogłębienie tężyzny fizycznej. Ta wspólnota na rowerach to dobra okazja do zauważenia swoich słabości i pokonywania ich.
- Czy w planach macie kolejne wyprawy?
- Oczywiście. Zapraszamy chętnych do naszego peletonu, o ile będą wolne miejsca.
- Życzę wiatru w plecy w trakcie następnej wyprawy i dziękuję za rozmowę.
ROZMAWIAŁA JADWIGA OSTROMECKA
« wróć | komentarze [0]
Dodaj komentarz
Komentarze do tego wpisu
Nie utworzono jeszcze komentarzy dla tego wpisu
Strona 1/1
