Walentynkowa poezja w bibliotece

- Co to takiego poezja? Niejedna chwiejna odpowiedź na to pytanie już padła. A ja nie wiem i nie wiem i trzymam się tego jak zbawiennej poręczy - tymi słowami Wisławy Szymborskiej powitała gości kolejnego wieczoru przy świecach dyrektor Biblioteki Miejskiej, Hanna Lecyk. Bohaterem spotkania był Adam Końca, który wiersze pisze od dawna. Wydał dwa tomiki poezji - "Słowa kamienie. Słowa motyle" oraz "Pomiędzy kroplami snu". Mieszka w Siedlcach. Jego przygoda z poezją zaczęła się już w okresie wczesnej młodości. - Wiersze pisałem będąc w szkole podstawowej - wspomina Adam Końca. - Od 2000 roku zacząłem swoje utwory pokazywać innym. Przestało to być tylko pisanie do szuflady. Trzy lata temu szef jednej z grup literackich powiedział mi, że to jest dobry materiał na wieczór poetycki, a nawet tomik. Tak oto w 2009 roku został opublikowany tomik "Słowa kamienie. Słowa motyle". Nakład już się rozszedł, został mi jeden lub dwa egzemplarze.

Wielka pasja

Adam Końca tworzy cały czas. Wciąż powstają nowe wiersze. - Inspirację czerpię z życia - mówi. - Poezja nie jest ucieczką od zawodu lekarza, bo od tego nie można uciec. Jest to jednak na pewno jakiegoś rodzaju dopełnienie tego zawodu. Jest to też wielka pasja. Trudno mi mówić o tym, jak piszę, o czym piszę. Niech moje wiersze same się bronią. One ulatują w tę przestrzeń śmiertelną i tam gdzieś żyją.

Poeta nie skupia się wyłącznie na prezentowaniu swego dorobku w rodzinnej miejscowości i okolicach. Często jeździ to Warszawy na spotkania z wielbicielami poezji. - Mam dużo wieczorków poetyckich w Warszawie - przyznaje. - Tam, gdzie mnie zapraszają, tam jadę. Nie ukrywam, że Warszawa jest takim kluczowym miastem, jeżeli ktoś chce sobie "wyrobić" nazwisko. W stolicy w ciągu tygodnia jest wydawanych siedem tomików poezji. Jest więc duża konkurencja. Zdaję sobie też sprawę z tego, że poezja jest taką niszową sztuką. Ja to uwielbiam.

Przekonani krytycy

Pisanie wierszy nie jest prostą sprawą. Rzadko zdarza się, żeby autor napisał utwór w ciągu jednego wieczoru. Często pracuje się nad nim dość długo. - Staram się przynajmniej raz w tygodniu umieścić nowy wiersz na portalu Nasza Klasa - zapewnia Adam Końca. - Taki wiersz powstaje przynajmniej kilka dni, może nawet dwa tygodnie. Mam bazę 80 do 100 wierszy, które znam na pamięć i prezentuję na spotkaniach z miłośnikami poezji. Należę do grupy literackiej Nasza Twórczość. Staram się być aktywny, odwiedzać różne środowiska zajmujące się poezją i spotykać się z różnymi krytykami. W moich wierszach jest sporo rymów. To się niektórym krytykom bardzo nie podoba, chociaż przekonują się do mnie.

Zainteresowanie poezją skutecznie rozbudzili nauczyciele, z którymi Adam Końca zetknął się, gdy chodził jeszcze do szkoły. - Moja polonistka sprawiła, że zwróciłem uwagę na utwory Mickiewicza, Słowackiego, Norwida, Baczyńskiego. Nowoczesna poezja, w której występują wulgaryzmy, nie bardzo mi odpowiada. Tego typu wiersze może przyciągają uwagę i zostają w pamięci, ale nie na długo.

Odskocznia od codzienności

Wiersze zaprezentowane podczas wieczoru w Bibliotece Miejskiej miały miłosny charakter, związany z Walentynkami. Adam Końca jednak pisze również utwory o charakterze religijnym i patriotycznym. Te tematy nie są mu obce, a zainteresowanie nimi uważa za jak najbardziej naturalne. Jest jednym z laureatów Podlaskiej Nocy Poetów. - Zdobyłem kilkanaście nagród poetyckich, ale ciągle myślę sobie, że te najważniejsze są jeszcze przede mną - przyznaje. - Moje nazwisko znalazło się też w Słowniku Poetów Religijnych. Jednocześnie wciąż zajmuję się chirurgią. Jako lekarz spotykam się i ze smutkiem, i ze szczęściem, z narodzinami dzieci, i ze śmiercią. Poezja mi pomaga i zachęcam też wszystkich do pisania. To znakomita odskocznia od codzienności.

Podczas wieczoru poetyckiego Adamowi Końcy akompaniowała jego żona Agnieszka. Następne spotkanie przy świecach w Bibliotece Miejskiej już wkrótce.

Katarzyna Markusz

« wróć | komentarze [0]