2018-08-21
2 sierpnia 2018 r. w Muzeum Treblinka. Niemiecki nazistowski obóz zagłady i obóz pracy (1941-1944), z inicjatywy Żydowskiego Instytutu Historycznego odbyły się obchody 75. rocznicy buntu więźniów obozu śmierci Treblinka II. Przybyli przedstawiciele władz państwowych, samorządowych i kościelnych, środowisk żydowskich, korpus dyplomatyczny, a także gość honorowy Ada Krystyna Willenberg, żona uczestnika buntu więźniów.
Po rozpoczęciu uroczystości przez Jolantę Hercog, zastępcę dyrektora ŻIH, minister Wojciech Kolarski z Kancelarii Prezydenta RP odczytał list od prezydenta Andrzeja Dudy. „Ta zdumiewająca kumulacja nienawiści, pogarda, okrucieństwa, cynizm, chciwość i obojętność na niewyobrażalne cierpienia mężczyzn, kobiet, dzieci, osób starszych i chorych przybrała osobliwą postać. Stała się częścią oficjalnej polityki III Rzeszy- europejskiego państwa, którego obywatele szczycili się wielowiekową historią i kulturą” - napisał prezydent.
Dr Piotr Szpanowski odczytał list od wicepremiera i Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotra Glińskiego. Prof. P. Gliński podkreślił, że odpowiedzią na „piekło Treblinka” jest „pamięć, którą państwo polskie kultywuje i wspiera, wiedząc jak strasznym, lecz ważnym dziedzictwem są pozostałości na ziemiach polskich po niemieckich nazistowskich obozach zagłady”.
Ambasador Izraela Anna Azari, zaakcentowała, iż obecność w tym miejscu stanowi oddanie hołdu ofiarom i „sprostanie wyzwaniom XXI wieku, wyzwaniom walki o równość i sprawiedliwość, walki z rasizmem i antysemityzmem”.
Dr Mateusz Szpytma, wiceprezes Instytutu Pamięci Narodowej odczytał list od prezesa IPN.
Z kolei Ada Krystyna Willenberg przypomniała, że marzeniem jej męża było utworzenie w Muzeum centrum edukacji, żeby w godnych warunkach poznawać historię tego miejsca zagłady. Budowa takiego centrum jest planowana.
Żydowscy i chrześcijańscy duchowni poprowadzili modlitwy. Przed głównym pomnikiem ofiar obozu zagłady wieńce złożyli i zapalili znicze przedstawiciele ambasad: Czech, Niemiec Francji, Stanów Zjednoczonych, Królestwa Niderlandów, Austrii a także Barbara Sochal - prezes Polskiego Stowarzyszenia im. Janusza Korczaka, Paweł Sawicki i Ewa Telżyńska z Fundacji Pamięć Treblinki, pracownicy Muzeum Walki i Męczeństwa w Treblince oraz przedstawiciele instytucji kultury i żydowskich organizacji społecznych.
W siedzibie Muzeum otwarto wystawę czasową: „Szmul Zygielbojm. Milczeć nie mogę i żyć nie mogę”. Wystawa czynna będzie do 10 września br.
Sz. Zygielbojm pochodził z ubogiej, wielodzietnej rodziny z okolic Chełma. Otrzymał podstawowe wykształcenie i szybko podjął pracę. W czasie I wojny zaangażował się w działania ruchu robotniczego i partii Bund. W 1917 r. został jednym z 26 delegatów na I konferencję organizacji bundowskich w Polsce. 15 października 1939 r. został jednym z 24 członków Rady Żydowskiej. W lutym 1942 r. Prezydent RP na Uchodźstwie Władysław Raczkiewicz powołał Sz. Zygielbojma do Rady Narodowej. W maju 1943 r. w Londynie na znak protestu przeciwko obojętności świata, szczególnie zachodniego, wobec zagłady Żydów Sz. Zygielbojm popełnił samobójstwo.
Oprac. J.O.
Fot. Muzeum w Treblince
Uroczystości w Treblince
2 sierpnia 2018 r. w Muzeum Treblinka. Niemiecki nazistowski obóz zagłady i obóz pracy (1941-1944), z inicjatywy Żydowskiego Instytutu Historycznego odbyły się obchody 75. rocznicy buntu więźniów obozu śmierci Treblinka II. Przybyli przedstawiciele władz państwowych, samorządowych i kościelnych, środowisk żydowskich, korpus dyplomatyczny, a także gość honorowy Ada Krystyna Willenberg, żona uczestnika buntu więźniów.Po rozpoczęciu uroczystości przez Jolantę Hercog, zastępcę dyrektora ŻIH, minister Wojciech Kolarski z Kancelarii Prezydenta RP odczytał list od prezydenta Andrzeja Dudy. „Ta zdumiewająca kumulacja nienawiści, pogarda, okrucieństwa, cynizm, chciwość i obojętność na niewyobrażalne cierpienia mężczyzn, kobiet, dzieci, osób starszych i chorych przybrała osobliwą postać. Stała się częścią oficjalnej polityki III Rzeszy- europejskiego państwa, którego obywatele szczycili się wielowiekową historią i kulturą” - napisał prezydent.
Dr Piotr Szpanowski odczytał list od wicepremiera i Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotra Glińskiego. Prof. P. Gliński podkreślił, że odpowiedzią na „piekło Treblinka” jest „pamięć, którą państwo polskie kultywuje i wspiera, wiedząc jak strasznym, lecz ważnym dziedzictwem są pozostałości na ziemiach polskich po niemieckich nazistowskich obozach zagłady”.
Ambasador Izraela Anna Azari, zaakcentowała, iż obecność w tym miejscu stanowi oddanie hołdu ofiarom i „sprostanie wyzwaniom XXI wieku, wyzwaniom walki o równość i sprawiedliwość, walki z rasizmem i antysemityzmem”.
Dr Mateusz Szpytma, wiceprezes Instytutu Pamięci Narodowej odczytał list od prezesa IPN.
Z kolei Ada Krystyna Willenberg przypomniała, że marzeniem jej męża było utworzenie w Muzeum centrum edukacji, żeby w godnych warunkach poznawać historię tego miejsca zagłady. Budowa takiego centrum jest planowana.
Żydowscy i chrześcijańscy duchowni poprowadzili modlitwy. Przed głównym pomnikiem ofiar obozu zagłady wieńce złożyli i zapalili znicze przedstawiciele ambasad: Czech, Niemiec Francji, Stanów Zjednoczonych, Królestwa Niderlandów, Austrii a także Barbara Sochal - prezes Polskiego Stowarzyszenia im. Janusza Korczaka, Paweł Sawicki i Ewa Telżyńska z Fundacji Pamięć Treblinki, pracownicy Muzeum Walki i Męczeństwa w Treblince oraz przedstawiciele instytucji kultury i żydowskich organizacji społecznych.
W siedzibie Muzeum otwarto wystawę czasową: „Szmul Zygielbojm. Milczeć nie mogę i żyć nie mogę”. Wystawa czynna będzie do 10 września br.
Sz. Zygielbojm pochodził z ubogiej, wielodzietnej rodziny z okolic Chełma. Otrzymał podstawowe wykształcenie i szybko podjął pracę. W czasie I wojny zaangażował się w działania ruchu robotniczego i partii Bund. W 1917 r. został jednym z 26 delegatów na I konferencję organizacji bundowskich w Polsce. 15 października 1939 r. został jednym z 24 członków Rady Żydowskiej. W lutym 1942 r. Prezydent RP na Uchodźstwie Władysław Raczkiewicz powołał Sz. Zygielbojma do Rady Narodowej. W maju 1943 r. w Londynie na znak protestu przeciwko obojętności świata, szczególnie zachodniego, wobec zagłady Żydów Sz. Zygielbojm popełnił samobójstwo.
Oprac. J.O.
Fot. Muzeum w Treblince
« wróć | komentarze [0]
Dodaj komentarz
Komentarze do tego wpisu
Nie utworzono jeszcze komentarzy dla tego wpisu
Strona 1/1
