W dniach 15-17 czerwca 2018 r. Odbędzie się Sokołowski Festiwal Filmowy, czyli 3-dniowe święto dla prawdziwych kinomanów! W programie festiwalu znajdą się głównie filmy polskich twórców: od thrillerów, przez dramaty pełno i krótkometrażowe, na dokumentach kończąc. Na pewno każdy kinoman znajdzie na naszym Festiwalu coś dla siebie!

Imprezę poprowadzą Diana Dąbrowska i Piotr Czerkawski, czyli dwoje młodych, znanych i cenionych dziennikarzy i krytyków filmowych.

piątek / 15.06 / Inauguracja Plenerowego Kina Letniego
20:00 koncert muzyki filmowej w wykonaniu Manufaktura Dźwięków Band
21:00 "Bracia Lumiere" / reż. T. Fremaux

"Bracia Lumière" to porywająca historia narodzin kina, z pasją i humorem opowiedziana przez Thierryego Frémaux – dyrektora Festiwalu Filmowego w Cannes i Instytutu Lumière w Lyonie. Dokument "Bracia Lumière" to unikalne spojrzenie na Francję i świat z początków współczesnej ery. A przede wszystkim pasjonująca opowieść o pierwszych filmach, które wyznaczyły drogę i świetlaną przyszłość dla dzisiejszego kina.

sobota / 16.06. / Kino "Sokół"
Najlepsze polskie 30 (filmy krótkometrażowe)
17:00
- Najpiękniejsze fajerwerki ever / reż. A. Terpińska
- 60 kilo niczego / reż. P. Domalewski
- Amerykański sen / reż. M. Skrzecz
19:30
- Ja i mój tata / reż. A. Pietrzak
- Nazywam się Julita / reż. F. Dzierżawski
- Baraż / reż. T. Gąssowski
- Więzi / reż. Z. Kowalewska
oraz spotkanie z twórcami

Co zwykle robisz w 30 minut? Możesz przeczytać gazetę, zrobić zakupy, ugotować obiad, przebiec 5 km… A czasem 30 minut wystarczy, by opowiedzieć niesamowitą historię, która zostanie z tobą na zawsze! Zapraszamy na wyjątkową podróż z najlepszymi polskimi filmami krótkometrażowymi, pokazywanymi i nagradzanymi na najważniejszych festiwalach filmowych w kraju i za granicą. Nie zabraknie emocji, śmiechu i powodów do wzruszeń. I z pewnością każdy odnajdzie coś dla siebie!

Najpiękniejsze fajerwerki ever
reż. Aleksandra Terpinska | Polska 2017 | 28 min.
Jeden dzień z beztroskiego życia trójki młodych przyjaciół, którzy w obliczu konfliktu zbrojnego w ich kraju, muszą zmienić swoje plany na przyszłość.

60 kilo niczego
reż. Piotr Domalewski | Polska 2017 | 27 min.
Zimny poranek w odkrywkowej kopalni kruszców. Krzysztof zaczyna swój pierwszy dzień pracy na stanowisku kierownika. Żeby przetrwać w środowisku pracowników fizycznych, do którego wyraźnie nie pasuje, zamierza trzymać dyscyplinę twardą ręką. Jednak nieoczekiwany wypadek, którego ofiarą staje się jeden z pracowników, wystawi zasady moralne Krzysztofa na ostateczną próbę. Bohater zrozumie, że łatwo być stanowczym w sprzyjających okolicznościach, jednak trudno przeciwstawić się złu, kiedy konsekwencje mogą być dla nas dramatyczne.

Amerykański Sen
reż. Marek Skrzecz | Polska 2016 | 26 min.
Amerykański sen można śnić wszędzie. W Głuchołazach, małej miejscowości na Opolszczyźnie, o swojej drodze na szczyt i wyrwaniu się z domu marzy nastoletni Szymon. Ludźmi sukcesu są dla niego muskularni wrestlerzy, których obserwuje na lokalnym festynie. Dzięki uporowi Szymon wyrusza na trening do szkółki wrestlingu, tam jego wyobrażenia o pojedynkach tytanów staną oko w oko z rzeczywistością.

Ja i mój tata
reż. Alek Pietrzak
Dawid opiekuje się swoim ojcem Edwardem, który ma pogłębiającą się chorobę Alzheimera. Syn chce poznać i zbliżyć się do swojego ojca, którego z każdym dniem zostaje coraz mniej.

Film Alka Pietrzaka oczarował publiczność najważniejszych festiwali w Polsce: m.in. festiwalu w Gdyni, Transatlantyku, Krakowskiego Festiwalu Filmowego oraz Festiwalu Młodzi i Film. Nic dziwnego – tej ciepłej i wzruszającej historii ze wspaniałymi rolami Łukasza Simlata i Krzysztofa Kowalewskiego akompaniuje muzyka Łukasza Targosza, jednego z najpopularniejszych polskich kompozytorów, nagrodzonego za ścieżkę dźwiękową do serialu Wataha oraz Listów do M. Produkcję wsparło zaś Aurum Film, stojące za Ostatnią rodziną Jana P. Matuszyńskiego.

Nazywam się Julita
reż. Filip Dzierżawski
Osadzona w więzieniu, nękana poczuciem winy matka nie chce spotkać się z córką. Kobiety nie widziały się od dziesięciu lat. Julita pod pretekstem wchodzi do więzienia, żeby się z nią skonfrontować i rozliczyć trudną przeszłość.

Za swój debiutancki dokument muzyczny Miłość Filip Dzierżawski odebrał Złotego Lajkonika oraz Nagrodę Publiczności na Krakowskim Festiwalu Filmowym, zachwycił również widzów festiwalu w Gdyni. Nazywam się Julita, jego krótkometrażowa fabuła, to prawdziwy popis aktorski duetu Marty Ścisłowicz i laureatki Złotych Lwów Aleksandry Koniecznej, którym wtórują Janusz Chabior i Przemysław Bluszcz. Film zainspirowany jest prawdziwą historią, a jego realizm podkreślają znakomite zdjęcia Adama Palenty, wielokrotnie nagradzanego operatora znanego m.in. z filmów Kuby Czekaja („Baby Bump”, „Królewicz Olch”) czy „Opery o Polsce” Adama Stasika.

Baraż reż. Tomasz Gąssowski
Mieszkający pod Warszawą 38-letni Zyga próbuje wyjaśniać Witkowi na czym polegają rządzące światem zasady. Sam nie zawsze się do nich stosuje, co nie uchodzi uwadze bystrego synka.

„Baraż”, opowieść o złożonej i pełnej miłości relacji ojca i syna, to debiutancki film Tomasza Gąssowskiego, który przyniósł mu nagrodę dla najlepszego krótkiego filmu aktorskiego na 32. Warszawskim Festiwalu Filmowym. Scenarzysta i reżyser „Barażu” jest znany szerszej publiczności jako kompozytor wielokrotnie nagradzanej muzyki do filmów Andrzeja Jakimowskiego: „Zmruż oczy”, „Sztuczki”, „Imagine” oraz najnowszego „Pewnego razu w listopadzie”. Baraż zdobył już wiele nagród, m.in. na prestiżowym Europejskim Festiwalu Krótkiego Filmu w Breście we Francji, festiwalu Transatlantyk i na Dwóch Brzegach.

Więzi reż. Zofia Kowalewska
Barbara i Zdzisław są małżeństwem z 45-letnim stażem. Osiem lat temu Zdzisław zostawił Barbarę i zamieszkał z kochanką. Niedawno zdecydował się wrócić do żony. Barbara przyjęła go z powrotem. Powrót do wspólnego życia w jednym mieszkaniu okazuje się jednak dla małżeństwa trudny. Zdzisław proponuje zorganizowanie jubileuszu ich związku.

Zofia Kowalewska, dziś studentka Łódzkiej Szkoły Filmowej, będąc w klasie maturalnej nakręciła film o swoich dziadkach. A następnie… trafiła z nim do ramówki festiwalu w Sundance, została nagrodzona na prestiżowej IDFIE, a przede wszystkim – znalazła się na oscarowej shortliście. W „Więziach” młoda reżyserka przygląda się swoim bohaterom z czułością i uwagą, które zostały dostrzeżone i docenione na całym świecie. W Polsce „Więzi” otrzymały nagrody m.in. na Krakowskim Festiwalu Filmowym oraz na T-Mobile Nowe Horyzonty.

niedziela / 17.06. / Kino "Sokół"
17:00 Młynarski. Piosenka finałowa / reż. A. Albrecht
oraz spotkanie z reżyserką
19:30 Wieża. Jasny dzień / reż. J. Szelc

Młynarski. Piosenka finałowa
reż. Alicja Albrecht
"Wojtek, nie mam jeszcze niczego. Nie mam pieniędzy, nie mam scenariusza, ale czy zgodziłbyś się, żebym nagrała z tobą filmowy wywiad-rzekę? W słuchawce zapadła cisza…" - mówi reżyserka.

Reżyserka i dokumentalistka zdążyła zarejestrować ostatnią rozmowę z Wojciechem Młynarskim. W filmie Alicji Albrecht twórca ponad trzech tysięcy tekstów piosenek otwarcie mówi nie tylko o artystycznych sukcesach czy niespełnieniach. Udało się go również namówić na osobistą wypowiedź o własnym życiu, bliskich i tym, co czuje, walcząc od wielu lat z chorobą.

„Piosenka to jest taki drobny twór, który może bardzo sprowokować do myślenia, ale niestety nie jest w stanie go zastąpić” - mówi Wojciech Młynarski. W ponad 3500 tysiącach piosenek sportretował mu współczesnych, tworząc Kronikę Polski i Polaków. Jego „W Polskę idziemy”, „Niedziela na głównym”, „Róbmy swoje” czy „Jeszcze w zielone gramy” wciąż pozostają najtrafniejszymi i najdotkliwszymi obrazami Polski. Nieznane dotąd archiwalia, fotografie i teledyski, niektóre powstałe specjalnie na potrzeby filmu, przypominają jego najpiękniejsze piosenki. „Młynarski. Piosenka finałowa” to jednak przede wszystkim ostatni, bardzo osobisty i szczery wywiad z tytułowym bohaterem. Film dopełnia ponad 30 wypowiedzi jego najbliższych przyjaciół i rodziny – tych, którzy z nim tworzyli i dla których tworzył: wybitnych kompozytorów, aktorów, piosenkarzy. Te niezwykle uczciwe i pozbawione cenzury opowieści o Wojtku budują portret niezwykłego artysty, ale też człowieka z wyraźnym pęknięciem, zmagającego się z ludzkimi słabościami.

Alicja Albrecht - absolwentka polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim. Pracowała w Polskim Radio, a potem w Telewizji Polskiej (1978-2010). Autorka kilkunastu filmów dokumentalnych. Są wśród nich m.in.: "Koło życia", "Dziecko z katalogu", "Wyklęci przez bogów", "Skarby ks. Jana" czy też "Maria", a także cykl dokumentalny "Zabić z miłości".

Wieża. Jasny dzień
reż. Jagoda Szelc
Thriller psychologiczny, objawienie Festiwalu Filmowego w Gdyni, to debiut reżyserski Jagody Szelc, tegorocznej laureatki Paszportu „Polityki”. Film został zakwalifikowany do prestiżowej sekcji Forum 68. Berlinale.

Na parę dni przed uroczystością Komunii Świętej – małżeństwo Mulę (Anna Krotoska) i Michała (Rafał Cieluch) z kilkuletnim dzieckiem Niną odwiedza niecodzienny gość: niewidziana przez rodzinę od lat młodsza siostra Muli - Kaja (Małgorzata Szczerbowska), która jest biologiczną matką dziewczynki. Czy Kaja będzie starała się odzyskać dziecko? Rodzinie jej zachowanie wydaje się coraz bardziej dziwne. Wokół także dochodzi do wydarzeń, które trudno wyjaśnić. Kościelna uroczystość się zbliża, a atmosfera między siostrami gęstnieje. Wkrótce ma się okazać, że istnieje inny, ważniejszy powód, dla którego Kaja wróciła.

„Wieża. Jasny dzień” została nagrodzona podczas 42. Festiwalu Filmowego w Gdyni Nagrodą za Debiut Reżyserski, Nagrodą za Najlepszy Scenariusz i Nagrodą Onetu "Odkrycie Festiwalu" dla Jagody Szelc. Jagoda Szelc „jest supernową, która świeci oślepiającym, wewnętrznym światłem”, „rzadko spotyka się dziś takie kino”, „niezwykle satysfakcjonujący finał”, „z nerwową energią” – oceniają krytycy w zagranicznych mediach film „Wieża. Jasny dzień.” po projekcjach w ramach Berlinale.

Prowadzący:
Diana DĄBROWSKA – filmoznawczyni, doktorantka studiów kulturoznawczych na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie prowadzi zajęcia na kierunku Filmoznawstwo oraz Italianistyka. Specjalizuje się w kulturze filmowej i muzycznej Italii lat 60 i we włoskim kinie współczesnym. Jest stałą współpracowniczką miesięcznika KINO oraz współorganizatorka festiwali filmowych, m.in. Letnia Akademia Filmowa w Zwierzyńcu oraz Forum Kina Europejskiego ORLEN Cinergia w Łodzi.

Piotr CZERKAWSKI – krytyk filmowy, dziennikarz kulturalny. Współgospodarz programu „Weekendowy Magazyn Filmowy” w TVP 1, autor nominowanego do nagrody PISF-u bloga „Cinema Enchante”. Autor wielu recenzji, artykułów i wywiadów publikowanych w mediach prasowych i internetowych. Publikuje w „Kinie”, „Filmie”, „Dzienniku”, „Odrze”, a także w portalach internetowych Filmweb.pl i Dwutygodnik.com