Podróż, która się nie odbyła

"Wenecja" opowiada historię podróży, która nigdy się nie odbyła. To opowieść o wojnie, świecie widzianym oczami 11-latka, sile wyobraźni i próbie odnalezienia się w nowej rzeczywistości. "Wenecja" to film oparty na prozie wybitnego polskiego pisarza Włodzimierza Odojewskiego. Opowiada historię Marka, młodego chłopca, którego dzieciństwo przerywa wojna. Nie wkracza ona jednak na początku jako śmierć, ale konieczność ucieczki i zmiany planów. Nadejście wojny oznacza, że nie może zgodnie z rodzinną tradycją udać się z rodzicami w swoją pierwszą podróż do włoskiej Wenecji i musi wraz z matką zamieszkać na prowincji. Do tej pory Wenecja stanowiła dla chłopca przedmiot fantazji, która ma się wkrótce zrealizować. Do wakacyjnej podróży przygotowywał się od wielu lat, poznał historię i architekturę tego wyjątkowego miasta a oczekiwana wizyta w nim miała stać się dla Marka rytualnym wejściem w dorosłe życie.

Realizm magiczny

Jan Jakub Kolski, syn montażysty Romana Kolskiego, jest jednym z najciekawszych twórców polskiego kina. Ma na swoim koncie kilkanaście filmów pełnometrażowych i prawie za każdy z nich otrzymał jakąś nagrodę. Kolski tworzy kino autorskie. Jest reżyserem, scenarzystą i operatorem. W 1985 r. ukończył wydział operatorski w Łódzkiej Szkole Filmowej. Wcześniej, w latach 1977-81, pracował w tym fachu we wrocławskim oddziale TVP. Na dużym ekranie zadebiutował w roku 1990 filmem "Pogrzeb kartofla". Film oparty na historii dziadka Kolskiego, zachowuje realia popielawskie włącznie z nazwiskami bohaterów, jednocześnie jednak, można w nim dostrzec pierwsze przejawy realizmu magicznego, typowego dla późniejszych autorskich filmów Kolskiego ("Pograbek", "Magneto", "Jańcio Wodnik", "Cudowne miejsce", "Grający z talerza", "Szabla od komendanta", "Historia kina w Popielawach", "Jasminum"), z nielicznymi wyjątkami, umiejscowionych w archetypicznej wsi polskiej. Jednak zanim do tego doszło reżyser zrobił mnóstwo filmów krótkometrażowych, z których do najważniejszych należą: "Mały dekalog", "Jak mnie kochasz", "Słowiański świt" i "Ładny dzień". Ogólnopolską popularność przyniósł Kolskiemu w 1993 r. "Jańcio Wodnik", w którym brawurowo zagrał Franciszek Pieczka i za który reżyser otrzymał w 1994 r. "Paszport Polityki". Od tamtej pory publiczność z niecierpliwością oczekuje na każdy nowy film artysty wiedząc, że to co zobaczy będzie przykładem najlepszego kina. Jan Jakub Kolski jest również pisarzem. Ma na swoim koncie zbiór "Jańcio Wodnik i inne nowele" oraz powieść "Kulka z chleba".

Kino artystyczne

Dyskusyjny Klub Filmowy "Zbyszek" działający przy Sokołowskim Ośrodku Kultury jest dla tych, którzy oczekują od filmu głębszej refleksji oraz konkretnego przekazu. Początki klubu sięgają 1967 r. Nieprzerwanie działał do końca lat '80. We wrześniu 2010 r. "Zbyszek" reaktywował swoją działalność. Podczas spotkań klubu widz poza obejrzeniem filmu ma możliwość aktywnego uczestnictwa w dyskusji. W ten sposób nie pozostaje sam z kłębiącymi się myślami, tylko ma możliwość podzielenia się swoimi odczuciami oraz poznaje często inny punkt widzenia. Filmy, które prezentowane są podczas spotkań należą do nurtu nowego kina artystycznego lub oscylują w regionach klasyki kina. Spotkania w ramach DKF odbywają się raz w miesiącu. Wydarzeniu towarzyszy przyjazd gościa związanego z tematyką danego filmu. Esencją każdego spotkania jest dyskusja dotycząca wartości obejrzanego obrazu oraz problemów w nim poruszonych. Dzięki niej widz ma okazję poznania złożoności różnych zjawisk i problemów społecznych. Rozmowa jest jednocześnie dobrą okazją do przezwyciężania strachu przed publicznymi wystąpieniami. Każdy z członków Klubu ma szansę opowiedzieć o swoich ulubionych filmach lub twórcach filmowych.

Katarzyna Markusz

« wróć | komentarze [0]