Jak pisaliśmy w numerze 43, na XXI sesji Rady Powiatu poruszony został temat konfliktu pomiędzy pracownikami a dyrekcją SP ZOZ w Sokołowie Podlaskim. Jadwiga Bałkowiec oraz Bożena Niemińska-Gromada zatrudnione w SP ZOZ wysunęły przeciwko dyrektor szpitala Ewie Wojciechowskiej oskarżenia o dyskryminacji pracowników. Udało nam się porozmawiać z dyrektor Ewą Wojciechowską o trwającym konflikcie, kondycji szpitala, a także planach budowy SORu.

Jak odnosi się Pani do oskarżeń o dyskryminacji pracowników i wyrównaniu pensji jedynie osobom na stanowiskach kierowniczych?

Dyr. Ewa Wojciechowska: Nikt z kierowników nie dostał żadnej podwyżki, także oskarżenia pani Bałkowiec są bezpodstawne. W najbliższym czasie odniosę się do nich na piśmie. Posiadam nagranie z Sesji, muszę porównać je z dokumentami, które dostała pani Bałkowiec od kadr. Moje postępowanie jest zgodne z prawem, natomiast pani Bałkowiec nie potrafiła prawidłowo odczytać otrzymanych dokumentów. Pismo zostało przygotowane punkt po punkcie na pisemną prośbę związku „Solidarność”. Chcieliśmy uniknąć oskarżeń, że czegoś nie dopełniliśmy. Pani Bałkowiec po prostu nie potrafiła prawidłowo odczytać pisma. Kierownicy w administracji nie dostali podwyżek. Również mówienie o tym, że administracja w 80% nie oddała pieniędzy jest nieprawdziwe. Pani przewodnicząca życzyła sobie danych z roku 2013 zdając sobie sprawę z tego, iż 105 pracowników zostało przekazanych do innej firmy, że część odeszła na emerytury… Ale życzyła sobie na tamten dzień, kadry więc na tamten dzień przygotowały dokumentację. Nie można powiedzieć, że ominęliśmy osoby znajdujące się na zwolnieniu lub mające przejść na emerytury. Gdyby pani przewodnicząca chciała zobaczyć ile osób obecnie zostało - dane byłyby inne. Nie widzę z naszej strony oszustwa, pani Bałkowiec odczytała to tak jak chciała. Dla mnie są to pomówienia i zupełnie się z tą opinią nie zgadzam.

Na sesji padły jednak słowa, że w tym roku szpital przeznaczył około miliona zł na podwyżki dla osób zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych.
E.W.: Kierownicy nie dostali żadnych podwyżek, jest to kłamstwo. Natomiast jako szpital przeprowadzamy regulacje na bieżąco. Jest to bardzo duży zakład pracy, zatrudniamy 500 osób. 260 pracowników to pielęgniarki, które kształcą się cały czas, kończą studia, robią specjalizacje. Kwalifikacje podnoszą w ostatnim czasie także fizjoterapeuci. Zgodnie z naszym Regulaminem Wynagradzania, który jest zatwierdzony przez związki zawodowe, jeżeli pracownik ukończy licencjat, magistra bądź specjalizację, dokonana zostaje regulacja płacy. Pieniądze, które przeznaczamy na płace rzeczywiście są więc większe niż trzy lata temu. Staram się jednakowo traktować pracowników - jeżeli lekarz kończy specjalizację dokonuję przegrupowania, co oznacza wyższą grupę i inne uposażenie. Dlaczego mam tego nie zrobić w stosunku do pielęgniarki czy fizjoterapeuty? Osoba, która ukończy studia bądź zrobi specjalizację dostaje podwyżkę zgodnie z Regulaminem Wynagradzania. Podobnie dzieje się w sytuacji, gdy pracownik otrzymuje większy zakres obowiązków. Skoro musi wykonać więcej obowiązków niż pierwotnie, nie wykluczone, że jego pobory zostaną podniesione. Każda podwyżka jest uzasadniona i zgodna z regulaminem.

Czy to prawda, że rok 2015 zakończył się dla szpitala na plusie?
E.W.: Ale to nie znaczy, że nie mamy długu. Mamy 10 mln długu, który się ciągnie za nami od kilku lat. Stanowisko dyrektora tego szpitala objęłam w listopadzie 2012 roku. Szpital był wtedy zadłużony z poprzedniego roku na kwotę 3,5 mln zł, natomiast z roku bieżącego groziło nawet 9 milionowe zadłużenie. W następnym roku strata była dużo mniejsza, ale wciąż była. To, że rok 2015, trzeci rok mojej pracy zakończył się na plusie, oznacza że w danym roku z bieżącej działalności nie zadłużyliśmy szpitala. Mówiąc prościej – szpital posiadał długi, które miał w poprzednim roku ale nie zadłużył się bardziej. Wynik był dodatni tylko dlatego, że NFZ zapłacił za 95% nadwykonań, które zrobiliśmy ponad umowę. W tym roku Fundusz nie zapłacił nam nawet za nadwykonania świadczeń ratujących życie. W grudniu otrzymaliśmy 50% kwoty za nadwykonania w okresie od stycznia do września, jednak tylko za te wykonane na Oddziale Intensywnej Terapii. Na razie sytuacja jest ciężka. Dzięki temu, że NFZ zapłacił choć 50%,  zakończymy rok stratą poniżej poziomu amortyzacji. Oznacza to, że powiat nie będzie musiał pokrywać naszego długu, ale to wciąż jest dług. Powiat bardzo nas wspiera i dokłada do inwestycji unijnych, nie są to małe kwoty, jednak nie jest w stanie pokryć całego długu szpitala. Musimy także oddać do powiatu milion zł pożyczki. Jeżeli chcemy zapłacić pracownikom pensje przed świętami, będziemy musieli składki ZUS uregulować dopiero w styczniu. To jest sytuacja dramatyczna i nie widzę tutaj złej woli dyrekcji w tym, że nie chcemy zwrócić oddanych dobrowolnie przez pracowników pieniędzy. Rozumiem, że pracownicy zarabiają mało i chcą odzyskać to, co oddali. Dlatego odbyły się negocjacje ze związkami zawodowymi w tym roku, które zainicjowane zostały przez dyrektora. Z racji mniejszego bezrobocia, a co za tym idzie większej ilości wpłacanych składek zdrowotnych, mieliśmy nadzieję, że NFZ zapłaci w terminie za nadwykonania. Nadchodzi jednak reforma i nie jest płacone nic. W takiej sytuacji nie stać nas, żeby cokolwiek oddać. Zasugerowanie przez panią Niemińską-Gromadę, że milion zł więcej zadłużenia nie stanowi problemu i że szpital ma pieniądze, a sytuacja jest dobra jest oderwane od rzeczywistości. Stanowi to ogromny problem. Coś takiego może powiedzieć tylko osoba, która zupełnie nie orientuje się w sytuacji finansowej szpitala i nie zna się zupełnie na ekonomii. Pani Niemińska-Gromada przez pół roku pełniła funkcję dyrektora szpitala i powinna mieć taką wiedzę. Myślę, że jej zachowanie jest celowe. Powiedzieć można wszystko, a media natychmiast to podchwycą. Jako dyrektor odpowiadam za finanse szpitala. Nie mogę ryzykować jego zamknięciem. Zmianie uległa ustawa o działalności leczniczej i jest powiedziane, że jeżeli organ założycielski, czyli powiat, nie pokryje naszej straty trzeba będzie zamknąć szpital. Wiemy, że w Polsce szpitali jest zbyt wiele, dlatego walczymy aby strata nie była tak duża i abyśmy weszli do sieci szpitali. Staramy się ściągać jak najwięcej unijnych pieniędzy, aby zapewnić taką jakość świadczeń, żeby nikomu nie przyszła do głowy jego likwidacja.