2013-02-15
Egzorcyzm na chorobę duszy
Żyjemy w trudnych czasach. Zmiany kulturowe, koncentracja wokół bytu, pośpiech cywilizacyjny, walka o wpływy, niesamowite tempo życia. Nie wszyscy są na tyle silni, aby to wytrzymać. Są sytuacje i problemy, które wpływają na nasze zachowania. Stres, załamanie psychiczne coraz częściej towarzyszą ludziom. Każdy inaczej próbuje sobie z tym radzić. Jedni szukają psychologa, psychiatry, inni uważają, że ich kłopoty sięgnęły sfery metafizycznej i ratunek widzą w egzorcyzmach.
Czym jest egzorcyzm?
Encyklopedycznie egzorcyzm z greckiego to zaprzysiężenie, zaklęcie, obrzęd poświęcenia mający na celu uwolnienie człowieka, zwierzęcia, miejsca lub przedmiotu od wpływu złego ducha. To posługa uwalniania od wpływu zła, którą pełnił Jezus Chrystus i którą zlecił czynić swoim uczniom słowami: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wyrzucajcie złe duchy” (Mt 10:8). Egzorcyzmy w Kościele katolickim należą do sakramentaliów.
Kim jest egzorcysta?
Egzorcysta w Kościele katolickim to biskup albo mianowany przez niego kapłan, który posiada specjalne zezwolenie do sprawowania egzorcyzmów. Powaga sakramentalium i charakter egzorcyzmu wymagają, by posługa nad opętanymi sprawowana była mocą specjalnego i wyraźnego zezwolenia miejscowego ordynariusza (zwykle biskupa diecezjalnego). Zezwolenia takiego udziela biskup na stałe lub doraźnie kapłanom odznaczającym się „pobożnością, wiedzą, roztropnością i nieskazitelnością życia oraz specjalnie przygotowanym do tego zadania”. Ksiądz egzorcysta w swojej misji uwalniania od złych duchów, kierując się zaleceniami Rytuału rzymskiego, zdobytą wiedzą i własnym doświadczeniem. Egzorcystę obowiązuje duża ostrożność w rozeznaniu, ocenia w jaki sposób mogło dojść do wpływu złego ducha na daną osobę oraz rozpoznaje, czy nie cierpi na zaburzenia psychiczne. Zdaje sobie sprawę, że szatan nie chce uwolnienia człowieka, dlatego unika egzorcyzmu i czasem ukrywa swoją obecność. Dokładne rozeznanie możliwych przyczyn działania złego ducha i tego objawów, a następnie egzorcyzm pozwala kapłanowi-egzorcyście stwierdzić, czy dana osoba jest rzeczywiście pod wpływem diabła oraz jaki jest stopień i przyczyny tego wpływu.
Trzeba wyraźnie podkreślić, że tylko egzorcyzmy przeprowadzane przez kapłanów do tego uprawnionych na mocy biskupa mają uzdrowicielską moc. Wszystkie inne praktyki przypominające egzorcyzmy, które przeprowadzone przez świeckich, a także przez nieupoważnionych duchownych, nie przynoszą prawdziwego uwolnienia i są jego karykaturą.
Wierni też mogą
Kapłani nie posiadający zezwolenia biskupa mogą modlić się modlitwą o uwolnienie danej osoby, która jednak nie stanowi egzorcyzmu uroczystego i nie zawiera formuł zwracania się wprost do złego ducha w przypadku opętania demonicznego. Wszyscy kapłani mogą także dokonywać egzorcyzmu wody, oleju, soli i kadzidła. Wierni mają do dyspozycji potężne narzędzie egzorcyzmu prostego. Mogą je stosować w odpowiedniej sytuacji, np. w chwilach pokus, dręczenia. Mogą także modlić się wraz księdzem modlitwą o uwolnienie i należeć do ruchów, gdzie praktykowany jest egzorcyzm prosty. Powinni otaczać modlitwą krewnych i znajomych, którzy są pod wpływem demonicznym, pozostając w stałym kontakcie z księdzem egzorcystą.
„Usługi świeckich”
W ostatnich latach coraz popularniejsze są usługi tzw. świeckich „egzorcystów”, którzy obiecują wyrzucenie złego ducha. Są to np. wróżki, bioenergoterapeuci, jasnowidze, znachorzy i inni. Czasem powołują się na to, że działają w Kościele albo posiadają jakieś uprawnienia i kwalifikacje. Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że świeccy „egzorcyści” działają w niezgodzie z Kościołem. Ich działalność ma zwykle charakter komercyjny i prowadzi do wmawiania osobom naiwnym, że są one opętane. Groźne jest także to, że w przypadku jawnych lub zakamuflowanych okultystów i spirytystów dochodzi do pogorszenia stanu, a nawet do opętania. Mocy oddziaływania tych osób poprzez „uzdrawianie” i „egzorcyzmowanie” nie można wykluczyć, niemniej trzeba pamiętać, że tego typu zdolności pochodzą jedynie od złego ducha, o ile nie ma się do czynienia z oszustwem. Nawet jeśli dojdzie do poprawienia stanu danej osoby, to trzeba zwrócić szczególną uwagę na skutki. Praktyka dowodzi, że jeśli nie jest to efekt lepszego samopoczucia psychicznego, to poprawa z czasem mija albo następują inne komplikacje zdrowia u tej osoby lub u jej bliskich. Bardzo częstym skutkiem jest osłabienie wiary i pobożności, a czasem wręcz dręczenia demoniczne zniechęcające do wiary w Boga, aż po
opętanie.
Miejsce egzorcyzmu
Egzorcyzmy odbywają się w miejscu odosobnionym, np. w kaplicy lub w odpowiednim pomieszczeniu, gdzie zwykle znajduje się widoczny wizerunek Ukrzyżowanego Chrystusa, Najświętszej Maryi Panny, aniołów. Poza kapłanem w egzorcyzmie mogą wziąć udział kapłani i świeccy, którzy modą się w intencji dręczonej osoby i pomagają księdzu w razie takiej potrzeby. Nie mogą oni wypowiadać jakiejkolwiek formuły egzorcyzmu.
Zadaniem egzorcysty jest rozpoznanie, czy ma do czynienia z rzeczywistym wpływem złego ducha oraz wykluczenie (np. na podstawie opinii lekarza) zaburzeń psychicznych. Jeśli jest podejrzenie co do działania demonicznego, przeprowadza się rozpoznanie możliwych przyczyn i objawów. Ksiądz egzorcysta ocenia skalę zakorzenienia zła i to, w jaki sposób szatan działa na człowieka (np. przez obsesje demoniczne, dręczenie, opresje, opętanie). W drugiej kolejności przeprowadza się modlitwę o uwolnienie, która poza skutkiem duchowym pozwala upewnić się, czy dana osoba jest istotnie pod wpływem złego ducha. Jeśli w czasie jej odmawiania pojawią się dodatkowe objawy świadczące o wpływie złych mocy, wtedy przechodzi do egzorcyzmu uroczystego.
Przebieg egzorcyzmu
Pełne egzorcyzmy obejmują obszerne modlitwy wstępne, po których następują trzy różne egzorcyzmy właściwe (wedle z Rytuału 2000 r.). Na początku egzorcysta kropi osobę wodą święconą na upamiętnienie oczyszczenia otrzymanego w chrzcie świętym. Potem następuje modlitwa: litania, czytanie psalmów i ewangelii. Ksiądz egzorcysta kładzie ręce na osobę dręczoną błagając Ducha Świętego, aby zły duch odszedł od niej. Podczas modlitwy tchnie w twarz dręczonego („zgładzi go tchnieniem ust swoich i zatraci objawieniem swego przyjścia” 2 Tes 2,8). Następnie recytuje się wyznanie wiary albo odnawia przyrzeczenia chrzcielne. Następuje modlitwa Ojcze Nasz, po której egzorcysta ukazuje krzyż święty i błogosławi osobę dręczoną. Wypowiada formułę błagalną skierowaną do Boga oraz formułę rozkazującą wyrzucającą diabła w imię Jezusa Chrystusa. Egzorcyzmy kończą się pieśnią dziękczynną, modlitwą oraz błogosławieństwem.
Zachowanie nieszczęśnika
W trakcie egzorcyzmów nad opętanymi mogą wystąpić manifestacje złego ducha. Osoba, nad którą sprawuje się to sakramentalium, może odczuwać niepokój, zmęczenie, osłabienie, czasem występują bóle żołądka, głowy, gardła i kręgosłupa. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić dodatkowe zjawiska u osoby opętanej, jak np. mówienie obcymi językami (których ta osoba się nie uczyła), słabnięcie albo siła niewspółmierna do budowy ciała człowieka, znajomość rzeczy ukrytych, występowanie na ciele symboli związanych z szatanem, wypluwanie przedmiotów. W ten sposób demon stara się przeszkadzać egzorcyście i wyraża swoją wściekłość. Jednak owładnięcie szałem występuje dość rzadko.
Skutki egzorcyzmu
Egzorcyzmy mogą trwać od kilkunastu minut do kilku godzin. Objawy w czasie i po egzorcyzmie mogą ulegać zmianie: jeśli słabną, to mogą być znakiem początku uzdrowienia; jeżeli przybierają na sile, kontynuuje się przeprowadzanie uwalniania. Jednak możliwe, że nawet w braku początkowych oznak, osoba egzorcyzmowana w perspektywie czasu doświadcza pozytywnych skutków tego sakramentalium. W niektórych przypadkach osoby egzorcyzmowane mogą nie pamiętać przebiegu egzorcyzmu albo pamiętać go tylko mgliście. Egzorcyzmy zwykle są przeprowadzane kilkukrotnie, aż do pełnego uwolnienia danej osoby.
W niektórych przypadkach mogą być kontynuowane nawet przez kilka lat.
Skuteczność, a tym samym potrzeba kontynuowania egzorcyzmu może zależeć od wielu przyczyn: od samego opętanego, czyli woli nawrócenia. Od przyczyny, czasu i sposobu zniewolenia, a także od siły złego ducha. Dużo zależy od egzorcysty, jego pobożności, charyzmatu, przygotowania, metod jakie stosuje.
Co mówi Kodeks Prawa Kanonicznego o egzorcyzmach?
Jego kanony mówią wyraźnie: „Tylko Stolica Apostolska może ustanawiać nowe sakramentalia, autentycznie tłumaczyć już istniejące, znosić niektóre z nich albo zmieniać. Nikt nie może dokonywać zgodnie z prawem egzorcyzmów nad opętanymi, jeśli nie otrzymał od ordynariusza miejsca specjalnego i wyraźnego zezwolenia. Takiego zezwolenia ordynariusz może udzielić tylko prezbiterowi odznaczającemu się pobożnością, wiedzą, roztropnością i nieskazitelnością życia”.
OPR.LK
Czym jest egzorcyzm?
Encyklopedycznie egzorcyzm z greckiego to zaprzysiężenie, zaklęcie, obrzęd poświęcenia mający na celu uwolnienie człowieka, zwierzęcia, miejsca lub przedmiotu od wpływu złego ducha. To posługa uwalniania od wpływu zła, którą pełnił Jezus Chrystus i którą zlecił czynić swoim uczniom słowami: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wyrzucajcie złe duchy” (Mt 10:8). Egzorcyzmy w Kościele katolickim należą do sakramentaliów.
Kim jest egzorcysta?
Egzorcysta w Kościele katolickim to biskup albo mianowany przez niego kapłan, który posiada specjalne zezwolenie do sprawowania egzorcyzmów. Powaga sakramentalium i charakter egzorcyzmu wymagają, by posługa nad opętanymi sprawowana była mocą specjalnego i wyraźnego zezwolenia miejscowego ordynariusza (zwykle biskupa diecezjalnego). Zezwolenia takiego udziela biskup na stałe lub doraźnie kapłanom odznaczającym się „pobożnością, wiedzą, roztropnością i nieskazitelnością życia oraz specjalnie przygotowanym do tego zadania”. Ksiądz egzorcysta w swojej misji uwalniania od złych duchów, kierując się zaleceniami Rytuału rzymskiego, zdobytą wiedzą i własnym doświadczeniem. Egzorcystę obowiązuje duża ostrożność w rozeznaniu, ocenia w jaki sposób mogło dojść do wpływu złego ducha na daną osobę oraz rozpoznaje, czy nie cierpi na zaburzenia psychiczne. Zdaje sobie sprawę, że szatan nie chce uwolnienia człowieka, dlatego unika egzorcyzmu i czasem ukrywa swoją obecność. Dokładne rozeznanie możliwych przyczyn działania złego ducha i tego objawów, a następnie egzorcyzm pozwala kapłanowi-egzorcyście stwierdzić, czy dana osoba jest rzeczywiście pod wpływem diabła oraz jaki jest stopień i przyczyny tego wpływu.
Trzeba wyraźnie podkreślić, że tylko egzorcyzmy przeprowadzane przez kapłanów do tego uprawnionych na mocy biskupa mają uzdrowicielską moc. Wszystkie inne praktyki przypominające egzorcyzmy, które przeprowadzone przez świeckich, a także przez nieupoważnionych duchownych, nie przynoszą prawdziwego uwolnienia i są jego karykaturą.
Wierni też mogą
Kapłani nie posiadający zezwolenia biskupa mogą modlić się modlitwą o uwolnienie danej osoby, która jednak nie stanowi egzorcyzmu uroczystego i nie zawiera formuł zwracania się wprost do złego ducha w przypadku opętania demonicznego. Wszyscy kapłani mogą także dokonywać egzorcyzmu wody, oleju, soli i kadzidła. Wierni mają do dyspozycji potężne narzędzie egzorcyzmu prostego. Mogą je stosować w odpowiedniej sytuacji, np. w chwilach pokus, dręczenia. Mogą także modlić się wraz księdzem modlitwą o uwolnienie i należeć do ruchów, gdzie praktykowany jest egzorcyzm prosty. Powinni otaczać modlitwą krewnych i znajomych, którzy są pod wpływem demonicznym, pozostając w stałym kontakcie z księdzem egzorcystą.
„Usługi świeckich”
W ostatnich latach coraz popularniejsze są usługi tzw. świeckich „egzorcystów”, którzy obiecują wyrzucenie złego ducha. Są to np. wróżki, bioenergoterapeuci, jasnowidze, znachorzy i inni. Czasem powołują się na to, że działają w Kościele albo posiadają jakieś uprawnienia i kwalifikacje. Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że świeccy „egzorcyści” działają w niezgodzie z Kościołem. Ich działalność ma zwykle charakter komercyjny i prowadzi do wmawiania osobom naiwnym, że są one opętane. Groźne jest także to, że w przypadku jawnych lub zakamuflowanych okultystów i spirytystów dochodzi do pogorszenia stanu, a nawet do opętania. Mocy oddziaływania tych osób poprzez „uzdrawianie” i „egzorcyzmowanie” nie można wykluczyć, niemniej trzeba pamiętać, że tego typu zdolności pochodzą jedynie od złego ducha, o ile nie ma się do czynienia z oszustwem. Nawet jeśli dojdzie do poprawienia stanu danej osoby, to trzeba zwrócić szczególną uwagę na skutki. Praktyka dowodzi, że jeśli nie jest to efekt lepszego samopoczucia psychicznego, to poprawa z czasem mija albo następują inne komplikacje zdrowia u tej osoby lub u jej bliskich. Bardzo częstym skutkiem jest osłabienie wiary i pobożności, a czasem wręcz dręczenia demoniczne zniechęcające do wiary w Boga, aż po
opętanie.
Miejsce egzorcyzmu
Egzorcyzmy odbywają się w miejscu odosobnionym, np. w kaplicy lub w odpowiednim pomieszczeniu, gdzie zwykle znajduje się widoczny wizerunek Ukrzyżowanego Chrystusa, Najświętszej Maryi Panny, aniołów. Poza kapłanem w egzorcyzmie mogą wziąć udział kapłani i świeccy, którzy modą się w intencji dręczonej osoby i pomagają księdzu w razie takiej potrzeby. Nie mogą oni wypowiadać jakiejkolwiek formuły egzorcyzmu.
Zadaniem egzorcysty jest rozpoznanie, czy ma do czynienia z rzeczywistym wpływem złego ducha oraz wykluczenie (np. na podstawie opinii lekarza) zaburzeń psychicznych. Jeśli jest podejrzenie co do działania demonicznego, przeprowadza się rozpoznanie możliwych przyczyn i objawów. Ksiądz egzorcysta ocenia skalę zakorzenienia zła i to, w jaki sposób szatan działa na człowieka (np. przez obsesje demoniczne, dręczenie, opresje, opętanie). W drugiej kolejności przeprowadza się modlitwę o uwolnienie, która poza skutkiem duchowym pozwala upewnić się, czy dana osoba jest istotnie pod wpływem złego ducha. Jeśli w czasie jej odmawiania pojawią się dodatkowe objawy świadczące o wpływie złych mocy, wtedy przechodzi do egzorcyzmu uroczystego.
Przebieg egzorcyzmu
Pełne egzorcyzmy obejmują obszerne modlitwy wstępne, po których następują trzy różne egzorcyzmy właściwe (wedle z Rytuału 2000 r.). Na początku egzorcysta kropi osobę wodą święconą na upamiętnienie oczyszczenia otrzymanego w chrzcie świętym. Potem następuje modlitwa: litania, czytanie psalmów i ewangelii. Ksiądz egzorcysta kładzie ręce na osobę dręczoną błagając Ducha Świętego, aby zły duch odszedł od niej. Podczas modlitwy tchnie w twarz dręczonego („zgładzi go tchnieniem ust swoich i zatraci objawieniem swego przyjścia” 2 Tes 2,8). Następnie recytuje się wyznanie wiary albo odnawia przyrzeczenia chrzcielne. Następuje modlitwa Ojcze Nasz, po której egzorcysta ukazuje krzyż święty i błogosławi osobę dręczoną. Wypowiada formułę błagalną skierowaną do Boga oraz formułę rozkazującą wyrzucającą diabła w imię Jezusa Chrystusa. Egzorcyzmy kończą się pieśnią dziękczynną, modlitwą oraz błogosławieństwem.
Zachowanie nieszczęśnika
W trakcie egzorcyzmów nad opętanymi mogą wystąpić manifestacje złego ducha. Osoba, nad którą sprawuje się to sakramentalium, może odczuwać niepokój, zmęczenie, osłabienie, czasem występują bóle żołądka, głowy, gardła i kręgosłupa. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić dodatkowe zjawiska u osoby opętanej, jak np. mówienie obcymi językami (których ta osoba się nie uczyła), słabnięcie albo siła niewspółmierna do budowy ciała człowieka, znajomość rzeczy ukrytych, występowanie na ciele symboli związanych z szatanem, wypluwanie przedmiotów. W ten sposób demon stara się przeszkadzać egzorcyście i wyraża swoją wściekłość. Jednak owładnięcie szałem występuje dość rzadko.
Skutki egzorcyzmu
Egzorcyzmy mogą trwać od kilkunastu minut do kilku godzin. Objawy w czasie i po egzorcyzmie mogą ulegać zmianie: jeśli słabną, to mogą być znakiem początku uzdrowienia; jeżeli przybierają na sile, kontynuuje się przeprowadzanie uwalniania. Jednak możliwe, że nawet w braku początkowych oznak, osoba egzorcyzmowana w perspektywie czasu doświadcza pozytywnych skutków tego sakramentalium. W niektórych przypadkach osoby egzorcyzmowane mogą nie pamiętać przebiegu egzorcyzmu albo pamiętać go tylko mgliście. Egzorcyzmy zwykle są przeprowadzane kilkukrotnie, aż do pełnego uwolnienia danej osoby.
W niektórych przypadkach mogą być kontynuowane nawet przez kilka lat.
Skuteczność, a tym samym potrzeba kontynuowania egzorcyzmu może zależeć od wielu przyczyn: od samego opętanego, czyli woli nawrócenia. Od przyczyny, czasu i sposobu zniewolenia, a także od siły złego ducha. Dużo zależy od egzorcysty, jego pobożności, charyzmatu, przygotowania, metod jakie stosuje.
Co mówi Kodeks Prawa Kanonicznego o egzorcyzmach?
Jego kanony mówią wyraźnie: „Tylko Stolica Apostolska może ustanawiać nowe sakramentalia, autentycznie tłumaczyć już istniejące, znosić niektóre z nich albo zmieniać. Nikt nie może dokonywać zgodnie z prawem egzorcyzmów nad opętanymi, jeśli nie otrzymał od ordynariusza miejsca specjalnego i wyraźnego zezwolenia. Takiego zezwolenia ordynariusz może udzielić tylko prezbiterowi odznaczającemu się pobożnością, wiedzą, roztropnością i nieskazitelnością życia”.
OPR.LK
« wróć | komentarze [0]
Dodaj komentarz
Komentarze do tego wpisu
Nie utworzono jeszcze komentarzy dla tego wpisu
Strona 1/1
