2022-02-07
40 lat w oświacie - Danuta Mroczek
Danuta Mroczek urodziła się w 1937 roku. W drewnianym zabytkowym domu z XIX w. Paczuskach spędziła swoje młodzieńcze lata. Po szkole podstawowej ukończyła liceum i Studium Nauczycielskie w Siedlcach. Później podjęła pracę jako nauczyciel w Szkole Podstawowej w Wólce Okrąglik razem z mężem Ryszardem.
W 1971 roku przeniosła się wraz z rodziną do Sokołowa i pracowała w bibliotece szkolnej w Szkole Podstawowej nr 1, a następnie w świetlicy Szkoły Podstawowej nr 2 w Sokołowie Podlaskim. Ostatnie 9 lat pracy zawodowej spędziła na stanowisku bibliotekarza w Filii Biblioteki Pedagogicznej w Sokołowie Podlaskim. Wychowała wspólnie z mężem dwoje dzieci Beatę i Krzysztofa. Pani Danusia stworzyła bardzo szczęśliwy dom, doczekała się czworo wnucząt i sześcioro prawnucząt.
Jak twierdzi córka ze wszystkimi miała poprawne bliskie relacje. Książki i czasopisma w domu były codziennością, dlatego chyba też ukończyłam pedagogikę. Była kobietą mądrą życiowo, dzielną, waleczną, nie poddawała się przeciwnościom. Młoda duchem, pełna energii do ostatnich dni życia. Pomimo chorób, nie użalała się nad sobą, zawsze oddana innym, pełna planów i realizująca je.
Jak z czułością opowiada wnuczka Ola, babcia to kobieta orkiestra. Bardzo ciepła, wielozadaniowa. Nie dała sobie pomóc. Praca fizyczna ją odprężała. Dbała z pietyzmem o dom, domowników i obejście. Czas wolny spędzała z wnukami. Lepiliśmy pierogi, tapetowaliśmy ściany. W wieku 84 lat odeszła z godnością, pozostawiając po sobie ogrom dokonań materialnych (lwią część prac fizycznych wykonywała samodzielnie) i dobre wspomnienia.
Współpracownicy dobrze wspominają koleżankę Danusię: była wspaniałą kobietą, kontaktową, zawsze bardziej zainteresowaną losem innych niż własnym, często żartowała. Nie rozczulała się nad sobą lecz dbała o dobrostan rodziny.
Bardzo dużo haftowała, szczególnie haftem krzyżykowym. W tych obrazach rękodzielniczych motywem przewodnim jest to, co kochała i co sprawiało jej radość: piękno kwiatów, pejzaże i kompozycje kwiatowe. Przyrodę żywą utrwalała na płótnie.
Pani Danuta zmarła w maju ubiegłego roku, jednak w sercach swoich bliskich pozostała na zawsze. Aby oddać jej hołd, Biblioteka Pedagogiczna utworzyła wystawę jej prac, która była dostępna dla oglądających do końca stycznia.
Biblioteka Pedagogiczna
W 1971 roku przeniosła się wraz z rodziną do Sokołowa i pracowała w bibliotece szkolnej w Szkole Podstawowej nr 1, a następnie w świetlicy Szkoły Podstawowej nr 2 w Sokołowie Podlaskim. Ostatnie 9 lat pracy zawodowej spędziła na stanowisku bibliotekarza w Filii Biblioteki Pedagogicznej w Sokołowie Podlaskim. Wychowała wspólnie z mężem dwoje dzieci Beatę i Krzysztofa. Pani Danusia stworzyła bardzo szczęśliwy dom, doczekała się czworo wnucząt i sześcioro prawnucząt.
Jak twierdzi córka ze wszystkimi miała poprawne bliskie relacje. Książki i czasopisma w domu były codziennością, dlatego chyba też ukończyłam pedagogikę. Była kobietą mądrą życiowo, dzielną, waleczną, nie poddawała się przeciwnościom. Młoda duchem, pełna energii do ostatnich dni życia. Pomimo chorób, nie użalała się nad sobą, zawsze oddana innym, pełna planów i realizująca je.
Jak z czułością opowiada wnuczka Ola, babcia to kobieta orkiestra. Bardzo ciepła, wielozadaniowa. Nie dała sobie pomóc. Praca fizyczna ją odprężała. Dbała z pietyzmem o dom, domowników i obejście. Czas wolny spędzała z wnukami. Lepiliśmy pierogi, tapetowaliśmy ściany. W wieku 84 lat odeszła z godnością, pozostawiając po sobie ogrom dokonań materialnych (lwią część prac fizycznych wykonywała samodzielnie) i dobre wspomnienia.
Współpracownicy dobrze wspominają koleżankę Danusię: była wspaniałą kobietą, kontaktową, zawsze bardziej zainteresowaną losem innych niż własnym, często żartowała. Nie rozczulała się nad sobą lecz dbała o dobrostan rodziny.
Bardzo dużo haftowała, szczególnie haftem krzyżykowym. W tych obrazach rękodzielniczych motywem przewodnim jest to, co kochała i co sprawiało jej radość: piękno kwiatów, pejzaże i kompozycje kwiatowe. Przyrodę żywą utrwalała na płótnie.
Pani Danuta zmarła w maju ubiegłego roku, jednak w sercach swoich bliskich pozostała na zawsze. Aby oddać jej hołd, Biblioteka Pedagogiczna utworzyła wystawę jej prac, która była dostępna dla oglądających do końca stycznia.
Biblioteka Pedagogiczna
« wróć | komentarze [1]
Dodaj komentarz
Komentarze do tego wpisu
Przeżyła syna. Szacun |
Krzyś 2022-02-08 20:57:54 |
Strona 1/1
